Tarihsel arka plan
1501'de Granada'daki Andalus Müslümanlarının zorla dönüştürülmesinin ardından (başka yerlerde tanımladım) https://ballandalus.wordpress.com/2015/06/05/castilian-reconquista-ottoman-expansion-and-thechristianization-of- el-andalus / ), dönüşüm benzer ferman Kastilya (1502), Navarre (1515 Müslüman nüfusu zorla ilan edildi) ve Aragon Crown (1526) ve böylece İber Yarımadası'ndaki bir kamu din olarak İslam'ı suç, Hıristiyanlık dönüştürmek için Yarımadada 800 yılda ilk defa. Yeni Hıristiyanların yeni nüfusu, çağrıldığı gibi Moriscos olarak (derogatorily olarak) çağrılmıştır. İspanyol hükümeti, Kilise ve Engizisyon, İslam'a uymaya devam edenlerden herhangi bir biçimde ya da biçimde ölüm cezası ile tehdit ettiler; bu genellikle ölüm tehlikesiyle yakılmaktı.
(1501'de Granada Müslümanlarının Dönüşümü Gösteren Paneller, Sunar, Kraliyet Şapeli, Granada)
Bu mevzuat rağmen, birçok (hatta belki çoğu) eski inançlarına firma düzenlenen bu kişilerin, (ikiyüzlülük uygulayan taqīyyah ) bir 1504 meşrulaştırılması -a uygulama fetva Oran Ahmed İbn Ebî müftüsü tarafından Juma'a-ve gizlice kalarak Kültürel ve dini uygulamaları. Tespit edilenler idam edilmeden önce Engizisyon tarafından sorgulanmaya ve işkenceye maruz bırakıldı; On altıncı yüzyıl boyunca en azından birkaç bin kişi buna maruz kaldı. 1566/1567 yıllarında, Arapça dilin kendisinin de yazılı veya sözlü olarak kullanılması, Andalus'un giysileri, isimleri, geleneksel festivalleri ve hatta dansları içeren kültürel uygulamaların çoğunu yasaklayan ek yasalar çıkarıldı. Suçlu. Bu durum, Granada'daki Moriscos'a karşı artan miktarda baskıya denk geldi. Valencia Krallığı ile birlikte İspanya'nın en büyük Andalus coğrafyacılarından biriydi. Bu, 1568 yılında, daha sonra Alpujarras dağlarına yayılmış ve 1571 yılına kadar devam eden Granada Krallığı'nda büyük bir isyanın ortaya çıkmasına neden olmuştur.
Bu isyan sürecinde, binlerce Moriscos, açıkça Hıristiyanlığı reddetti, İspanyol hükümetine karşı silah aldı ve Osmanlı'ya yardım istedi. İsyan, on altıncı yüzyılın en şiddetli olaylarından biriydi. İsyancılar tarafından Hıristiyanlığı kabul eden birçok Andalus da dahil olmak üzere çeşitli zulümler işlendi ve rahipler özellikle Engizisyon'un bir simgesi olarak seçildi. Bu isyan sonucunda İspanya Kralı II. Philip (1556-1598) bölgedeki dindaşlığı sağlamak için yarım ağabeyi Don Juan'ın (1578) Granada'ya gönderildi. İsyan neredeyse üç yıl sonra Don Juan Avusturya tarafından acımasızca bastırıldı. En kötü zulümlerinden bir tanesi, Granada'nın doğusundaki Galera kasabasını yıkmak ve tuz ile serpmek, 2500 kişiyi katletmek,
(Alpujarras İkinci Savaşı sırasında çatışmaların başlıca yerleri, 1568-1571)
(Granada'dan Moriscos'un Kovulması)
Bu isyan dışında, Moriscos sık sık 16. yüzyılda İspanyol sahillerine yapılan baskınlarda Osmanlı ve Kuzey Afrika Barbar korsanları ile işbirliği yapmakla suçladı. Nitekim, 1502-1560 yılları arasında İspanya'dan on binlerce Andalus, Kuzey Afrika'da yollarını açtı ve birçoğu Barbar korsanların safları arasında ön plana çıktı.
Bu, on altıncı yüzyılda İspanyol makamları için büyük bir alarm kaynağı oldu. Uruj (1518/1518) ve Hayreddin (1543) Barbaros ve Ege'den diğer deniz tutkunları, 1504-1914 yılları arasında Batı Akdeniz'de müdahale etmeye başladı ve Andalusī davasına aktif bir şekilde ilgi duymaya başlamışlardı. Kuzey Afrika'daki İspanyol çıkarlarına karşı eylemler hem cihad kavramları hem de baskınların kazançlı fırsatları ile ilham aldı. İberia'dan gelen boğazlar karşısında Cezayir'de ve Peñón'da 1529 civarında bir Osmanlı donanma üssünün kurulması, Osmanlıların Endülüs'ü çıkmazından teslim alacağı fikrini güçlendirdi;
( Ohannes Umed Behzad , "Barbarossa Preveza'daki Kutsal Ligi yener, 1538," 1866. Türk Denizcilik Müzesi, İstanbul)
Daha da önemlisi, batı Akdeniz ve Kuzey Afrika'daki Osmanlı-İspanyol imparatorluk rekabeti, Endülüs'ler ve Tunus (1535), Preveza (1538), Cezayirler (1541), Trablusgarp (1551), Mostaganem 1558), CERBA (1560) ve Lepanto (1570), Iberia'da ikamet eden Moriscos tarafından yakından takip edilerek, Osmanlı padişahı Süleyman'ın hükümdarlarından (1520-1566) zirveye ulaşan bin yıllık bir beklentiye ulaştı. , Çeşitli Morisco kehanetlerinden de anlaşılacağı üzere, Türklerin kendi durumlarından kurtaracaklarını kanıtladı. Nitekim, Hayreddin'in İberia'dan Kuzey Afrika'ya (1529'da yalnızca 70.000 kişiye) çok sayıda Moriskosu nakletmesi, pek çok Endülüs arasında Osmanlı iktidarının kıyamet algılamasını arttırdı;
Andalusilerin doğrudan 1501 yılının erken döneminde yardım talebinde bulunarak Osmanlı'yla doğrudan bağlantı kurduğunu gösteren somut tarihsel kanıt olduğuna göre, Endülüs ile Osmanlı tehdidi arasındaki ilişki sadece bir imalat veya abartı değildir. İspanyol makamlarının bir parçası. Dolayısıyla, dini ve kültürel bir tehdit olarak görülmenin yanı sıra, Morristos (on altı yüzyılın sonlarına kadar 500.000 ila 1 milyon arasında) İspanyol devletinin en büyük güvenlik endişesi olarak algılanıyordu. 1571'den sonra sona ermeyen Morisco ayaklanmasının İspanya'nın karşı karşıya bulunduğu diğer dış tehditlerle çakışması - Osmanlı meydan okuması, Hollanda ayaklanması, I. İngiltere Kraliçesi Elizabeth (1558-1603) ile yapılan savaş,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder